Μιλώντας με τον δικηγόρο Βασίλη Σωτηρόπουλο, ο οποίος δραστηριοποιείται σε υποθέσεις που αφορούν διαδικτυακές διενέξεις και διατηρεί το blog νομικού ενδιαφέροντoς elawyer.blogspot.com, καθίσταται σαφές ότι η φύση του Διαδικτύου ως μέσου είναι ιδιαίτερη. «Οι γενικοί νόμοι περί Τύπου δεν έχουν εφαρμοστεί στο Διαδίκτυο. Υπάρχει απόφαση του Αρείου Πάγου που λέει ότι δεν εφαρμόζεται η αντικειμενική ευθύνη που ισχύει για τον Τύπο. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν έχει κριθεί -ακόμη- ότι πρέπει να ακολουθηθούν τα ποσά αποζημίωσης που ισχύουν στη σχετική νομολογία. Τίποτε, ωστόσο, δε σημαίνει ότι στο μέλλον αυτό μπορεί να αλλάξει», εξηγεί ο κ. Σωτηρόπουλος και συνεχίζει:
«Επειδή το Διαδίκτυο είναι τηλεπικοινωνιακό μέσο δεν εφαρμόζονται μόνο οι κανόνες ελευθερίας του λόγου αλλά και οι κανόνες που αφορούν στο απόρρητο των επικοινωνιών. Όταν, δηλαδή, κάποιος γράφει ανώνυμα δεν επιτρέπεται να γίνει άρση του απορρήτου, παρά μόνο από τις περιπτώσεις που ρητά προβλέπει ο νόμος -όπως η εκβίαση-».
Μέχρι τώρα οι περισσότερες υποθέσεις που αφορούν συκοφαντική δυσφήμιση δεν έχουν «καταφέρει» την άρση του απορρήτου και έχουν καταλήξει στο αρχείο, προσθέτει ο Βασίλης Σωτηρόπουλος και επισημαίνει ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «θέλει τα κράτη-μέλη σε κάποιες περιπτώσεις να προβλέπουν άρση απορρήτου».
Όταν η συζήτηση στρέφεται στο «δίλημμα» περί ανωνυμίας ή επωνυμίας ο κ. Σωτηρόπουλος απαντά ότι είναι θέμα επιλογής: «Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ έντιμο κάποιος να υπογράφει αυτά που λέει…ωστόσο, η ανώνυμη καταγγελία σε μια δημοκρατική κοινωνία έχει τη λειτουργία της. Υπάρχουν οι τακτικές 'whistleblowing' σε διάφορες εταιρείες όπου ο εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα σε μια ειδική εσωτερική επιτροπή, ανώνυμα, -χωρίς να διακινδυνεύει τη θέση του-, να προβεί σε καταγγελία».
Από την άλλη πλευρά η υπόθεση της αγωγής Μίχα κατά Αγγελόπουλου, είναι η πρώτη υπόθεση που (α) εκδικάζεται ως προς το μίνιμουμ αποζημίωσης που ζητείται να εφαρμοστεί (σ.σ: και αφορά τη νομολογία περί Τύπου), (β) ο blogger είναι επώνυμος και δεν χρειάστηκε να γίνει άρση του απορρήτου και τέλος είναι η πρώτη φορά που υπάλληλος ασκεί κριτική στον πρώην εργοδότη του ο οποίος είναι δημόσιος λειτουργός.
«Ο νέος υπαλληλικός κώδικας περιλαμβάνει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης που δίνει το δικαίωμα κριτικής στους δημόσιους υπαλλήλους», συμπληρώνει ο κ. Σωτηρόπουλος και καταλήγει: «Ωστόσο, εναπόκειται στην αυτοσυγκράτηση του καθενός και δεν χρειάζεται να γίνεται εργαλείο εκβίασης αλλά να αποτελεί εργαλείο διαφάνειας».
Πηγή http://portal.kathimerini.gr
