Σκοπός του blog είναι οι αλήθειες για αυτά που συζητάμε τόσο καιρό μεταξύ μας και μας προβληματίζουν.
Επίσης όσοι επιθυμείτε να δημοσιευθεί κάποιο δικό σας κείμενο,μαρτυρία ή ντοκουμέντο μπορείτε να το στείλετε στην παρακάτω διεύθυνση.
Όσοι επιθυμείτε να επικοινωνήσετε μπορείτε να στέλνετε τα email σας και τις παρατηρήσεις σας στο amoirakagem@gmail.com

Δείτε ΕΔΩ το blog της Ένωσης συνεργατών των εταιριών "ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΒΕΕ" και "COSMOTE Κινητές Τηλεπικοινωνίες Α.Ε."

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Επιτέλους παραδέχτηκαν ότι στην Ελλάδα υπάρχει Ολιγαρχία και όχι Δημοκρατία.


http://dikaiopolis.gr

Από τις αρχές του 2010 η Ελλάδα ζει τις σημαντικότερες στιγμές της από το 1974 και μετά. Και αυτό γιατί για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια βρεθήκαμε σαν κράτος να έχουμε χρεοκοπήσει (το ΔΝΤ απλά παρατείνει για λίγο το αναπόφευκτο). Το τι σημαίνει χρεοκοπία (δεν υπάρχουν πλέον λεφτά) είναι γνωστό σε όλους. Όπως επίσης είναι γνωστό και ποια είναι τα αποτελέσματά της (παύση πληρωμών, εξαφάνιση μισθών και συντάξεων, κοινωνική κατάρρευση).

Αυτό όμως που δεν είναι γνωστό τόσο καιρό, είναι το που πήγαν τα λεφτά του ελληνικού λαού…ώστε να φτάσουμε στην χρεοκοπία και μάλιστα (από το 1975 και μετά) σε συνθήκες ειρήνης. Στο τέλος, ύστερα από δεκαετίες προβληματισμού και αντιφατικών εκδοχών, μία φράση του κ. Παπανδρέου πριν λίγες μέρες στην Βουλή, στην συζήτηση για το ασφαλιστικό, απάντησε στις απορίες μας: «η Ελλάδα σήμερα είναι η Ελλάδα των προνομίων των λίγων». Και την οποία φυσικά...το ΠΑΣΟΚ, αφού δεν έμειναν πλέον χρήματα για να φαγωθούν, θα αλλάξει, θα κάνει καλύτερη κτλ…

Έπρεπε να περάσουν 35 χρόνια από την μεταπολίτευση για να μας πει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ότι στην Ελλάδα σήμερα (αλλά και για πολλά χρόνια πριν) δεν έχουμε Δημοκρατία (= ίσος καταμερισμός προνομίων και ευκαιριών), αλλά Ολιγαρχία (= προνόμια για τους λίγους).

Και είναι η πιο εύστοχη εξήγηση για το που πήγαν τα χρήματα του Ελληνικού λαού, αλλά και στο ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο: οι ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ, δηλαδή οι λίγες και συγκεκριμένες οικογένειες ισχυρών κοινωνικοοικονομικών (όχι πολιτικών) παραγόντων που έχουν κάτσει στο σβέρκο του ελληνικού λαού για δεκάδες χρόνια. Είναι οι ίδιες οικογένειες που ξεκοκάλισαν το σχέδιο Μάρσαλ της Αμερικής. Είναι αυτοί κυβερνούν πραγματικά την Ελλάδα, και όχι οι πολιτικοί που γνωρίζουμε, οι οποίοι το μόνο που ξέρουν είναι να τσακώνονται μεταξύ τους στα διάφορα κανάλια, δίνοντας εικονικές μάχες του play station απέναντι στην διαφθορά.

ΕΚΔΟΧΗ 1η: Τα χρήματα τα πήρε η «πλουτοκρατία»

Πριν τον κ. Παπανδρέου, υπήρξαν και άλλες εκδοχές για το που πήγαν τα λεφτά του ελληνικού λαού, οι οποίες όμως μάλλον συσκότιζαν τα πράγματα, παρά τα εξηγούσαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εκδοχή που χρόνια τώρα παρουσιάζει το ΚΚΕ, ότι «τα λεφτά τα πήρε η πλουτοκρατία».

Εκτός του ότι πρόκειται για έναν τελείως γενικόλογο, κουραστικό και αόριστο ισχυρισμό (αφού πάντα οι κατηγορίες πρέπει να είναι επώνυμες), μάλλον τα στελέχη του κόμματος αυτού έχουν χάσει επαφή με την ελληνική πραγματικότητα. Στην Ελλάδα σήμερα, οι πλούσιοι δεν είναι τόσοι πολλοί ώστε να φτιάχνουν ολόκληρη …τάξη. Η κ. Μπακογιάννη σε μία εκδήλωση λίγων δεκάδων επιχειρηματιών πριν μερικούς μήνες, είπε: «σε αυτή την αίθουσα είναι συγκεντρωμένο το 80% του ελληνικού ΑΕΠ».

Οι 200-300 οικογένειες επιχειρηματιών και διαπλεκομένων, οι οποίες έχουν συγκεντρώσει το σύνολο του πλούτου 11 εκατομμυρίων Ελλήνων δεν είναι τάξη. Είναι απλά οι λίγες οικογένειες των ΟΛΙΓΩΝ προυχόντων που κυβερνούν έμμεσα την Ελλάδα. Είναι οι λίγες επώνυμες οικογένειες που έχουν συγκεντρώσει τα προνόμια στην Ελλάδα για τους εαυτούς τους. Είναι οι εκπρόσωποι της ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ, που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα και την οποία παρουσίασε εύστοχα η φράση του κ. Παπανδρέου: «η Ελλάδα των προνομίων των λίγων».

Το ΚΚΕ και πολλά αριστερά κόμματα, επειδή δεν έχουν το κουράγιο να τα βάλουν με τις λίγες επώνυμες οικογένειες στο σύνολό τους και όχι επιλεκτικά, (χαρακτηριστικό είναι ότι, όπως όλα τα μεγάλα κόμματα, έτσι και το ΚΚΕ κρύβει επιμελώς τους “φίλους” που το χρηματοδοτούν…), κρύβονται πίσω από την αόριστη κατηγορία περί «πλουτοκρατίας». Προτείνουν την κατάργηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (δηλαδή τον ευνουχισμό του Έλληνα κατά το ρητό “πονάει κεφάλι-κόψει κεφάλι), αντί να επιδιώξουν τον έλεγχο και περιορισμό των συγκεκριμένων ΟΛΙΓΩΝ.

Δεν ξέρουν πως ακόμα και αν καταργηθεί το χρήμα και αντικατασταθεί από κουπόνια του Δημοσίου, ακόμα και αν επιστρέψουμε στο ανταλλακτικό εμπόριο με ανταλλαγή προϊόντων, οι “ΟΛΙΓΟΙ” που διοικούν σήμερα, πάλι θα καταφέρουν να παίρνουν την πληθώρα των προϊόντων, των σπιτιών και των τροφίμων για τους ευτούς τους και εις βάρος του απλού λαού…Τι θα κάνουν οι υπέρμαχοι των κομμουνιστικών ιδεωδών τότε…??? Αφού καταργήσουν το χρήμα (ώστε να μην μπορεί να το κλέψει κανείς, αφού θα είναι ανύπαρκτο), θα καταργήσουν τα σπίτια και τα τρόφιμα…???

ΕΚΔΟΧΗ 2η: τα λεφτά τα πήραν οι πολιτικοί

Μετά την «πλουτοκρατία», η πιο διαδεδομένη εκδοχή για το που πήγαν τα λεφτά του ελληνικού λαού, είναι ότι τα περισσότερα από αυτά πήγαν στις τσέπες πολιτικών στελεχών.

Ωστόσο, και αυτή η κατηγορία είναι αβάσιμη, δίνει μία επιφανειακή, αληθοφανή εξήγηση και τελικά αποπροσανατολίζει τον κόσμο από την ουσία. Και αυτό γιατί στις τσέπες πολιτικών στελεχών δεν πήγαν τα λεφτά του ελληνικού λαού, αλλά τα ψίχουλα που τους πέταγαν κατά καιρούς αυτές οι λίγες οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα.

Ψίχουλα σε πειναλέους τύπους που παριστάνουν τους πολιτικούς, από τα δισεκατομμύρια ευρώ που οι λίγες παραπάνω οικογένειες έχουν εξαφανίσει από την τσέπη των Ελλήνων πολιτών με το χρηματιστήριο, τα πανωτόκια, τα ομόλογα, τα δάνεια με τα εξωφρενικά επιτόκια και τα «ψιλά γράμματα», τις εξωφρενικές υπερκοστολογήσεις δημοσίων έργων (Ολυμπιακά έργα κτλ), τα καρτέλ στα τρόφιμα και τον εξευτελισμό του μισθού του Έλληνα εργάτη με τους εισαγόμενους λαθρομετανάστες….

Δεν είναι σωστό λοιπόν η έννοια πολιτικός να ταυτίζεται με την έννοια του απατεώνα. Γιατί πολιτικός = η τέχνη του εφικτού, η σωστή και σύννομη διοίκηση και η εξεύρεση λύσεων προς όφελος του συνόλου. Οι κύριοι λοιπόν που είτε σαν βουλευτές, είτε σαν υπουργοί έβαζαν στην τσέπη μίζες (δηλαδή τα ψίχουλα που τους πέταγαν οι λίγες οικογένειες των ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ από τα δισεκατομμύρια του πλούτου του ελληνικού λαού), δεν είναι πολιτικοί αλλά πειναλέοι ιδιωτικοί υπάλληλοι των λίγων οικογενειών αυτών. Υπάλληλοι, οι οποίοι για ένα εξοχικό στην Μύκονο, έναν διορισμό του γιου τους σε μία πολυεθνική εταιρεία και έναν λογαριασμό στην Ελβετία πουλάνε και την μάνα τους και παίζουν με την δυστυχία εκατομμυρίων πολιτών.

Ειδικά στο ζήτημα των λαθρομεταναστών, επειδή οι λίγες παραπάνω οικογένειες θέλουν να βγάλουν κέρδη από το χαμηλό εργατικό κόστος στην Ελλάδα, έδωσαν εντολή στους ανωτέρω ιδιωτικούς υπαλλήλους τους να νομιμοποιήσουν και να δώσουν την ελληνική ιθαγένεια σε εκατοντάδες χιλιάδες (λαθρο)μετανάστες.

Η ελληνική υπηκοότητα που θα λάβουν με εξευτελιστικά κριτήρια στίφη εκατοντάδων χιλιάδων στην αρχή (και εκατομμυρίων αργότερα) μεταναστών, θα βοηθήσει ώστε οι μετανάστες αυτοί, με τις ελάχιστες οικονομικές απαιτήσεις των λίγων ευρώ, να ριζώσουν στην Ελλάδα και να αποτελέσουν ένα ιδανικό εργατικό δυναμικό για τις λίγες οικογένειες που προαναφέραμε. Ό,τι δηλαδή έγινε με το επιτυχημένο γι’ αυτούς πείραμα με τα Ολυμπιακά έργα: εξευτελιστικοί μισθοί ανασφάλιστων μεταναστών, άνεργοι οι Έλληνες με τις αυξημένες απαιτήσεις και τεράστια κέρδη για αυτές τις οικογένειες.

Ο δε πανικός των υπαλλήλων που παριστάνουν τους πολιτικούς, μπροστά στις εντολές που τους έδωσαν οι λίγες αυτές οικογένειες ήταν τόσο μεγάλος, ώστε στην βιασύνη τους να υπακούσουν, υπέπεσαν και σε νομικά ευτράπελα και αντισυνταγματικές αοριστίες ότι δήθεν η απονομή της ελληνικής ιθαγένειας είναι ανθρώπινο δικαίωμα…Μπερδεύοντας το δικαίωμα ψήφου που αποκτά κανείς με την ελληνική ιθαγένεια, με το δικαίωμα ζωής, τιμής κτλ που ήδη απολαμβάνουν και οι λαθρομετανάστες στην Ελλάδα…

Συμπερασματικά λοιπόν, οι κατηγορίες που αρχίζουν να εκστομίζονται από πλήθος Ελλήνων, ότι «όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες», ή ότι «να μπει ένας τρελός στην Βουλή να καθαρίσει τα λαμόγια» είναι γενικές και αόριστες και κάνουν στην Ελλάδα κακό και όχι καλό. Και αυτό γιατί οι λίγες οικογένειες που διοικούν την Ελλάδα σήμερα, έντεχνα προσπαθούν να διοχετεύσουν την οργή του κόσμου στο σύνολο των πολιτικών, ώστε να καταφέρουν να κρύψουν το δικό τους ρόλο στην χρεοκοπία της Ελλάδας.

Άλλωστε, και τα υποτιθέμενα “300 λαμόγια” να εξαφανιστούν, πάλι οι λίγες αυτές οικογένειες θα καταφέρουν να προωθήσουν νέους πολιτικούς-υπαλλήλους τους. Όταν δε ο ελληνικός λαός καταλάβει το πόσο και οι νέοι πολιτικοί – “σωτήρες” είναι υπάλληλοι και εντολοδόχοι, θα έχουμε πάλι φτάσει σε κάποια καινούρια χρεοκοπία.

Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί κλέφτες γιατί απλούστατα οι μιζαδώροι βουλευτές και υπουργοί δεν είναι πολιτικοί, αλλά πειναλέοι υπάλληλοι. Αν ήταν πολιτικοί, δεν θα έκλεβαν. Όσο για την άλλη κατηγορία περί συνέργειας των πολιτικών λόγω μη αντίδρασης απέναντι στους ανωτέρω πειναλέους υπαλλήλους και ανικανότητας λόγω της τελικής απραξίας τους, είναι και αυτή μία επιφανειακή προσέγγιση στο πρόβλημα.

Και τούτο διότι:

Στην Ελλάδα σήμερα (όπως και από πολλά χρόνια πριν) δεν έχουμε Δημοκρατία, στην οποία υπάρχουν διεφθαρμένοι πολιτικοί. Έχουμε Ολιγαρχία, στην οποία από την μία υπάρχουν πειναλέοι υπάλληλοι που παριστάνουν τους πολιτικούς και από την άλλη υπάρχουν σωστοί πολιτικοί οι οποίοι θέλουν, αλλά δεν μπορούν (λόγω των ολιγαρχικών δομών) να αντιδράσουν. Ένα γκαζάκι έξω από το γραφείο τους, μία κομματική διαγραφή, ένα απειλητικό τηλεφώνημα για την ζωή της κόρης τους που πάει σχολείο, μία στοχοποίηση από μια τρομοκρατική οργάνωση, ένα τηλέφωνο από την πρεσβεία ξένης χώρας, είναι αρκετά να τους κλείσουν το στόμα.

Πρόκειται για πρακτικές μαφίας από τις οικογένεις των ΟΛΙΓΩΝ, οι οποίες είναι απόλυτα πετυχημένες γιατί ακριβώς δεν φαίνονται…και απέναντι στις οποίες, όλοι (δικαστές, πολιτικοί κτλ) υποκύπτουν.

ΕΚΔΟΧΗ 3η: τα λεφτά του ελληνικού λαού φεύγουν σε Ξένες Μεγάλες Δυνάμεις.

Πρόκειται για μία εκδοχή που ακούγεται συχνά, προκειμένου να εξηγηθεί το πως αυτές οι λίγες ισχυρές οικογένειες που προαναφέραμε, ενώ έχουν καταπατήσει το σύνταγμα, ενώ έχουν απροκάλυπτα κλέψει το χρήμα του ελληνικού λαού, ενώ φοροδιαφεύγουν και εισφοροδιαφεύγουν για δεκαετίες, μένουν πάντα στο απειρόβλητο.

Και όλα αυτά φυσικά, αφού κάνουν και κανένα διάλειμμα στο ενδιάμεσο, για να κάνουν βόλτες με τα Καγιέν (“δεν θα μας πάρεις τα Καγιέν, Όλι Ρεν, Όλι Ρεν”), ή “ξεχαρμανιάσουν” με κανένα πάρτυ με ιερόδουλες…

Μάλιστα, όχι μόνο καταφέρνουν να καλύπτονται, αλλά φτάνουν και στο φοβερό σημείο να δίνουν εντολές σε πολιτικούς-υπαλλήλους, τα λεφτά που έκλεψαν από το κράτος αυτοί, να τα αρπάξουν πάλι από την τσέπη του ελληνικού λαού. Απίστευτο θράσος και όμως γίνεται με αντισυνταγματικούς νόμους και ρυθμίσεις, όπως τα αντισυνταγματικά υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας, τα αντισυνταγματικά πρόστιμα «τακτοποίησης» ημιϋπαίθριων χώρων, τις αντισυνταγματικές μειώσεις συντάξεων (που αφορούν δεδουλευμένες παροχές), τον αντισυνταγματικό ΦΠΑ σε δικηγόρους (επέβαλλαν δηλαδή ΦΠΑ σε άμισθους δημόσιους υπαλλήλους, όπως είναι κατά τον νόμο οι δικηγόροι) ή ακόμα την αντισυνταγματική υπαγωγή των δημοσίων υπαλλήλων στο ΙΚΑ.

Και όλα αυτά, χωρίς να υπολογιστούν οι εξωφρενικοί νέοι φόροι (αύξηση του ΦΠΑ, της βενζίνης κτλ) και η συνεχιζόμενη ανοχή στην φοροδιαφυγή.

Εξηγήσεις του ότι τις οικογένειες τις προστατεύουν ορισμένα μεγάλα κανάλια με την προπαγάνδα που ασκούν, είναι γενικές και αόριστες, για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχουν πολλά μικρά κανάλια που ενημερώνουν κατάλληλα τον ελληνικό λαό αλλά και τους εισαγγελείς, για όλες τις ατασθαλίες που συμβαίνουν. Επομένως, πρόβλημα ενημέρωσης δεν τίθεται.

Γιατί λοιπόν οι εισαγγελείς δεν παρεμβαίνουν; Γιατί οι δικαστές ανέχονται να εφαρμόζουν τον αντισυνταγματικό νόμο περί σύντομης παραγραφής των οικονομικών εγκλημάτων υπουργών, από την στιγμή που αυτός ο νόμος παραβιάζει κατάφωρα την συνταγματική αρχή ισότητας των πολιτών (παραγραφή στα 20 χρόνια για τους απλούς πολίτες);

Η εξήγηση λοιπόν για όλα τα παραπάνω, (κατά την 3η εκδοχή) σχετίζεται άμεσα με την δολοφονία Καποδίστρια και την καταφυγή του ενός εκ των δολοφόνων του (εκ της ισχυρής οικογένειας Μαυρομιχάλη) στην Γαλλική Πρεσβεία. Με άλλα λόγια, οι λίγες ισχυρές προνομιούχες οικογένειες που προαναφέραμε, στην ουσία είναι απλά τοποτηρητές ισχυρών ξένων χωρών στην Ελλάδα.

Ακολουθείται δηλαδή η τακτική επέμβασης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία, επειδή δεν ήθελε να έρθει σε σύγκρουση με το σύνολο του πληθυσμού μιας περιοχής, παρουσιαζόταν στην περιοχή αυτή ως προστάτιδα δύναμη και πλήρωνε λίγες οικογένειες ντόπιων, ώστε να κάνουν προπαγάνδα υπέρ της, να καρπώνονται όλο το χρήμα της περιοχής, ώστε οι αντιφρονούντες να μην έχουν τα μέσα να αντιδράσουν και ακόμα να ρουφιανεύουν όποιον κρίνουν επικίνδυνο για τα συμφέροντα της Ρώμης. Οι όποιοι δε πολιτικοί παράγοντες της δύσμοιρης αυτής περιοχής, απλά υπάκουαν στις εντολές των οικογενειών αυτών προκειμένου να μην ρουφιανευτούν από αυτές και να καταλήξουν βορά των λιονταριών στις ρωμαϊκές αρένες.

Μπορεί αυτή η εκδοχή να ακούγεται ακραία, ίσως όμως μπορεί να εξηγήσει καλύτερα από τις προηγούμενες δύο την σημερινή κατάσταση αναρχίας που επικρατεί σήμερα. Δηλαδή στην Ελλάδα του σήμερα, όχι απλά έχουμε λίγες οικογένειες που καρπώνονται γι’ αυτές όλα τα προνόμια, αλλά στην ουσία έχουμε έμμεση υποδούλωση από ξένες δυνάμεις, με τις εν λόγω οικογένειες να τηρούν χρέη τοποτηρητή.

Όπως για παράδειγμα, πίσω από την SIEMENS και τις οικογένειες των ΟΛΙΓΩΝ που συνεργάζονται με αυτή, βρίσκεται ο αόρατος ”δάκτυλος” της Γερμανίας… (ήδη ο κ. Βουλγαράκης ανέφερε κάτι για “πιέσεις έξωθεν” όσον αφορά την επιβολή αγοράς “κάποιων” γερμανικών τηλεπικοινωνιακών προϊόντων). Ή ακόμα, πίσω από άλλη κατασπατάληση δημοσίου χρήματος σε μίζες σε εξοπλιστικά προγράμματα βρίσκεται ο αόρατος “δάκτυλος” της Αμερικής… Κτλ…

Δηλαδή στις χώρες αυτές, ο ελληνικός λαός τους πληρώνει έμμεσο φόρο υποτέλειας, με τις οικογένειες των ΟΛΙΓΩΝ να εκτελούν χρέη μεσάζοντα-τοποτηρητή. Γι’ αυτό άλλωστε, και δεν πρόκειται να διελευκανθεί κανένα γνωστό σκάνδαλο, ενώ οι εξεταστικές επιτροπές που γίνονται, παίζουν μόνο τον ρόλο εκτόνωσης της μάζας. Για να μην επεκταθούμε στην άποψη του κ. Μικυ Θεοδωράκη, περί διασυνδέσεων της τρομοκρατίας με ξένες μυστικές υπηρεσίες…

Ειδικότερα μάλιστα η “νεοελληνική” υποτέλεια απέναντι σε ξένες δυνάμεις μπορεί να στοιχειοθετηθεί και από άλλα γεγονότα:

1. Παλαιότερα ο κατακτητής δεν άφηνε τον κατακτημένο πληθυσμό να αυξηθεί και γι’ αυτό ασκούσε πρακτικές σφαγής ή παιδομαζώματος (όπως έκαναν οι Τούρκοι). Σήμερα, ο ελληνικός πληθυσμός περιορίζεται το ίδιο όπως στην Τουρκοκρατία. Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος: αντί για σφαγές, δεν σε αφήνουν με τους χαμηλούς μισθούς και την ανεργία να κάνεις παιδιά. Με βάση στοιχεία του 2009, στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας (Πρέβεζα, Ιωάννινα, Κιλκίς κτλ) οι θάνατοι ξεπερνούν τις γεννήσεις.

2. Παλαιότερα, ο αλλόφυλος κατακτητής έπαιρνε με την βία την περιουσία και τα προϊόντα από τον απλό Έλληνα πολίτη. Σήμερα γίνεται το ίδιο, με αλλοδαπούς να κυριαρχούν στις κλοπές και ληστείες εις βάρος των Ελλήνων πολιτών, με το ελληνικό (;) κράτος να τηρεί περίεργη και ένοχα απαθή στάση.

3. Παλαιότερα ο κατακτητής προσπαθούσε να επέμβει στην πληθυσμιακή σύνθεση του κατακτημένου λαού, προσπαθώντας να αλλοιώσει την ομοιογένεια της κοινής καταγωγής του, ώστε να τον ελέγχει καλύτερα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν το παιδομάζωμα των Τούρκων και το δικαίωμα του Βενετού αφέντη να κάνει το πρώτο παιδί με την γυναίκα του Έλληνα υπηρέτη του. Σήμερα, η επέμβαση στην πληθυσμιακή ομοιογένεια της ελληνικής κοινωνίας είναι ακριβώς η ίδια με τον νόμο περί απονομής της ελληνικής ιθαγένειας σε στίφη (λαθρο)μεταναστών.

4. Παλαιότερα, ο κατακτητής φρόντιζε ο κατακτημένος πληθυσμός να χάνει την εθνική του συνείδηση, καθώς και να μένει άοπλος. Το ίδιο γίνεται και σήμερα με τα πολυπολιτισμικά προγράμματα εκπαίδευσης-αποεθνοποίησης, αλλά και τον σταδιακό αφοπλισμό της Ελλάδας με πρόσχημα τα οικονομικά προβλήματα, λόγω χρεών κτλ.

5. Παλαιότερα, ο ραγιάς έπρεπε να δουλεύει για τις επιχειρήσεις του αφέντη του και να υποστηρίζει τα οικονομικά του συμφέροντα, ακόμα και προς δική του βλάβη. Σήμερα γίνεται το ίδιο, με τους Έλληνες να εξαναγκάζονται να φεύγουν από την Ελλάδα, προκειμένου να δουλέψουν σε ξένες πολυεθνικές εταιρείες, την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα, μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μέλλον.

Παράλληλα όμως, το ελληνικό (;) κράτος φροντίζει να ικανοποιεί πλήρως και τα οικονομικά συμφέροντα ξένων κρατών, μέσα από τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που στέλνει σε αυτά (παρά το ότι είναι οικονομικά εις βάρος του), πχ Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία, Τουρκία.

Χαρακτηριστικά, με επίσημα στοιχεία του 2009, η Ελλάδα έδωσε στην Τουρκία μόνο το 2009, παραπάνω από 200 εκ. ευρώ για να εισάγει από αυτή ψάρια, λαχανικά, ξηρούς καρπούς, ρούχα κτλ. Φυσικά, όλοι ξέρουμε τι τα κάνει η Τουρκία αυτά τα χρήματα (όπλα), και παρόλαυτά εμείς συνεχίζουμε την ίδια νεοραγιάδικη πολιτική, την ίδια στιγμή που η Τουρκία ενισχύει Μουσουλμάνους της Θράκης να διακηρύσσουν ότι η Ελληνική Θράκη είναι τουρκικό έδαφος.

6. Παλαιότερα, ο κατακτητής δεν άφηνε τον ντόπιο πληθυσμό να εκμεταλλευτεί τις πλουτοπαραγωγικές του πηγές, αν δεν είχε ο ίδιος τον κύριο λόγο πάνω σε αυτές. Σήμερα γίνεται ακριβώς το ίδιο, με την «περίεργη» αδράνειά μας στην εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου, χρυσού κτλ αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ.

Τελειώνοντας, την αναζήτησή μας για το που πήγαν τα λεφτά των Ελλήνων πολιτών, ώστε να φτάσουμε στη σημερινή χρεοκοπία (όχι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτική και αξιοκρατική), ίσως βρήκαμε μπροστά μας μία πραγματικότητα την οποία την ξέραμε, αλλά ποτέ δεν θέλαμε να παραδεχτούμε: την πραγματικότητα του ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ σε ξένες δυνάμεις.

Μία ζωή κρυβόμασταν πίσω από αόριστες γενικεύσεις περί πλουτοκρατίας, περί των 300 λαμογιών της Βουλής και πίσω από ατυχείς συγκρίσεις με τις χρεοκοπίες του Τρικούπη και άλλων δεκαετιών στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Μόνο που η Ελλάδα επί Τρικούπη και των δεκαετιών του 20, του 30, του 40 κτλ. δεν είχε τα εδάφη, τα λιμάνια και το εργατικό δυναμικό της Ελλάδας του 1975 και μετά, την ίδια στιγμή μάλιστα που οι παλαιότερες ελληνικές κυβερνήσεις είχαν να αντιμετωπίσουν και συνθήκες αλλεπάλληλων πολέμων (1897, 1912, 1922, 1940). Ενώ τα τελευταία 35 χρόνια έχουμε…. ειρήνη…!!!

Πώς καταφέραμε να φτάσουμε στην χρεοκοπία με συνθήκες ειρήνης και μάλιστα 35 ετών; Πώς τα καταφέραμε να υποθηκεύσουμε ελληνική γη σε αλλόφυλους επιδρομείς με γραβάτες (μνημόνιο:… με την παρούσα ο δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία…), επειδή δήθεν (κατά δήλωση του κ. Παπανδρέου) εμείς είμαστε ανίκανοι να βάλουμε τάξη στα οικονομικά μας και χρειαζόμαστε ξένους κυβερνήτες;

Δηλαδή επαναλαμβάνεται η επέμβαση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: έρχονται να μας κυβερνήσουν για το καλό μας…

Πώς απαγορεύουν στον απλό Έλληνα πολίτη να λέει ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε (διασπορά ψευδών ειδήσεων), όταν είναι οικονομικώς αδύνατο να επιστρέψουμε τα δανεικά που μας έδωσε το ΔΝΤ, ενώ η Τρόικα μπορεί να μας χρεοκοπήσει ό,τι ώρα της γουστάρει; Άραγε, ο ισχυρισμός παραμονές των εκλογών, ότι “λεφτά υπάρχουν“, δεν ήταν διασπορά ψευδών ειδήσεων;