Με ανοιχτό το στόμα έμειναν όσοι βουλευτές και δημοσιογράφοι παρακολούθησαν τη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής όπου ο κ. Αντώνιος Μπέζας, Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, παραδέχτηκε ότι ουδείς γνωρίζει πόσα χρήματα ήταν η ζημιά του Δημοσίου από το όργιο της μίζας που εκπορεύτηκε από τα μαύρα ταμεία της Siemens.
Ακόμα μεγαλύτερη ήταν η έκπληξη των παρακολουθούντων τη συνεδρίαση όταν ο κ. Μπέζας, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του βουλευτή Αττικής του ΛΑΟΣ κ. Μάκη Βορίδη είπε ότι μέχρι στιγμής το ελληνικό Δημόσιο αξιώνει δικαστικά από τη Siemens «μόλις 500.000 ευρώ για την ηθική βλάβη» και ότι «το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για να διευκολύνει τις υπηρεσίες του δημοσίου και για να επιταχύνει τη διαδικασία, παράλληλα με τα έγγραφα έστειλε ένα ενδεικτικό ερωτηματολόγιο στο
οποίο τίθενται διάφορα ζητήματα στα οποία πρέπει να απαντήσουν οι διάφορες υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου φορέα και οι εποπτευόμενοι φορείς». Με λίγα λόγια, ακόμα εκκρεμούν οι απαντήσεις των υπηρεσιών για την οικονομική βλάβη που υπέστησαν από τη Siemens, περισσότερα από δύο χρόνια έπειτα από το ξέσπασμα του σκανδάλου!
Η συζήτηση κατεγράφη στα πρακτικά της Βουλής και έχει ως ακολούθως:
Μ. Βορίδης: Κύριε Υφυπουργέ, κατ’ αρχάς να σας ευχαριστήσω για την ενημέρωση. Αλλά με θλίψη μου διαπιστώνω ότι για μία υπόθεση, η οποία, όπως ξέρετε, απασχολεί τον ελληνικό πολιτικό βίο εδώ και δύο χρόνια περίπου, τα αρμόδια όργανα του κράτους, εν προκειμένω έστω το Νομικό Συμβούλιο, έχουν ξεκινήσει τις ενέργειές τους τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Σε όλη δηλαδή αυτήν τη διάρκεια δεν υπήρξε μέριμνα, ώστε να μην ερχόμαστε τον Απρίλιο να συζητάμε για το αν υπάρχει ακόμα ζημία;
Εδώ υπάρχουν κατηγορούμενοι οι οποίοι μιλούν για χρηματισμό 153 Βουλευτών, υπάρχουν κατηγοορούμενοι οι οποίοι μιλούν για χρηματισμό 12 Υπουργών και ακόμα σήμερα το ελληνικό δημόσιο δεν ξέρει εάν έχει υποστεί ζημία, δεν ξέρει αν οι συμβάσεις έχουν προβλήματα. Έχει ξεκινήσει το ελληνικό δημόσιο τη διαδικασία προστασίας των συμφερόντων του τον Απρίλιο του τρέχοντος. Επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό δεν είναι λειτουργία.
Δεν γνωρίζω με ποια αφορμή εκκίνησε το Νομικό Συμβούλιο την ενασχόλησή του, εάν υπήρξε δηλαδή μία σχετική παραίνεση ή μία σχετική εντολή –ας το πω έτσι- πάλι από τα αρμόδια Υπουργεία. Διότι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ουσιαστικά αποτελεί το νομικό παραστάτη του ελληνικού δημοσίου. Προφανώς πρέπει να πάρει κάποια εντολή από την πολιτεία προκειμένου να αρχίσει να ερευνά το θέμα.
Ξανά θα ρωτήσω: Αυτή η συγκεκριμένη εντολή από την πολιτεία πότε εδόθη; Τον Απρίλιο; Σήμερα ακόμα επομένως δεν έχει ελεγχθεί σε τίποτα καμία σύμβαση. Σήμερα ακόμα δεν υπάρχουν συγκριτικά στοιχεία ως προς το εάν αυτές οι συμβάσεις έχουν κάτι το επιλήψιμο ή όχι. Σήμερα ακόμα δεν υπάρχουν προφανώς συγκριτικά στοιχεία. Σήμερα ακόμα είμαστε σε ένα στάδιο έρευνας του αν πρέπει να ασκηθούν αγωγές αποζημιώσεως. Σήμερα ακόμα δεν έχουν προσδιορίσει κανένα από τα κρίσιμα μεγέθη τα οποία ενδιαφέρουν τους πολίτες.
Και σε ό,τι αφορά και στο θέμα της παραστάσεως πολιτικής αγωγής προφανώς ακόμα το ελληνικό δημόσιο δεν έχει άποψη ως προς το ποιος έβλαψε τα συμφέροντά του. Και πώς θα έχει κιόλας, αφού δεν ξέρει εάν ακόμα υπάρχει βλάβη; Γίνεται λοιπόν μία παράσταση πολιτικής αγωγής όλως τυπική, μη στρεφομένη κατά προσώπων, μόνο για το ενδεχόμενο που τυχόν θα προκύψει κάτι, χωρίς κανείς από το ελληνικό δημόσιο να μπορεί να πει το στοιχειώδες, ότι αυτός με έβλαψε, σε αυτό το ποσό, στο συγκεκριμένο σημείο.
Επιτρέψτε μου, αλλά εδώ υπάρχουν σκέψεις. Διότι δεν είναι δυνατόν να υποθέσω ότι κανείς από την Κυβέρνηση σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν σκέφθηκε ότι αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα κάπως πρέπει να ελεγχθεί, ακόμα και για αμιγώς δικονομικούς λόγους εγώ σας λέω.
Αφήστε και τα τεράστια ζητήματα των αποζημιώσεων, που να σας πω την αλήθεια, κύριε Υφυπουργέ, για εμένα ίσως είναι και από τα σημαντικότερα. Να δούμε ποια είναι η ζημία του ελληνικού δημοσίου και πώς αυτή μπορεί να αντικατασταθεί, πέραν του ποινικού ζητήματος.
Εν πάση περιπτώσει, για να μπορεί το ελληνικό δημόσιο να έχει λόγο ως προς την εξέλιξη αυτής της ποινικής διαδικασίας, δεν έπρεπε αν μη τι άλλο να έχει μπορέσει να προσδιορίσει ποιος είναι εκείνος που του φταίει, ποιος έκανε κάτι κακό; Επιτρέψτε μου, αλλά αυτό κατά τη γνώμη μου είναι παράδειγμα πλημμελούς ασκήσεως των δικαιωμάτων του ελληνικού δημοσίου σε μια τόσο κρίσιμη υπόθεση, σε ένα τόσο μεγάλο πολιτικό ζήτημα και ειλικρινώς διερωτώμαι γιατί υπάρχει αυτή η ολιγωρία.
Όπως ευκόλως αντιλαμβάνεστε, εάν αυτή η διαδικασία έχει ξεκινήσει τον Απρίλιο με έγγραφα προς τη διοίκηση, να δούμε πότε θα τελειώσει. Είναι προφανές ότι ενδεχομένως θα βρισκόμαστε να συζητάμε για το ποια είναι η ζημία του δημοσίου δύο και τρία και τέσσερα χρόνια μετά, γιατί αφού δεν έχει ξεκινήσει αυτή η διαδικασία ή μόλις έχει ξεκινήσει, είναι σαφές ότι θα τραβήξει πολύ σημαντικό χρονικό διάστημα.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Προεδρεύουσα (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ, κύριε Βορίδη. Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
Α. Μπέζας (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κύριε συνάδελφε, δεν υπάρχει ολιγωρία του ελληνικού δημοσίου, ούτε θλίψη να αισθάνεστε –το αντίθετο θα έλεγα. Το ελληνικό δημόσιο κινήθηκε έγκαιρα, αλλά το ελληνικό δημόσιο και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους δεν μπορεί να κινείται με τους ρυθμούς που απαιτούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Πρέπει οι κινήσεις να είναι τεκμηριωμένες και αυτό το πράγμα γίνεται.
Πολύ έγκαιρα, λοιπόν, ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών έκανε ερώτημα προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για την τηρητέα πορεία στη συγκεκριμένη υπόθεση. Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε. Η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους έγινε αποδεκτή από τον Υπουργό και στη συνέχεια ακολούθησαν οι διαδικασίες οι οποίες είναι σε εξέλιξη.
Το ελληνικό δημόσιο με αυτή τη δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής ζήτησε ένα συμβολικό ποσό ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη, λόγω του κλονισμού των πολιτών αναφορικά με την εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών του.
Μ. Βορίδης: Τα 44 ευρώ;
Α. Μπέζας: Όχι, δεν είναι 44 ευρώ, είναι πολύ μεγαλύτερο το ποσό. Επιπλέον, επιφυλάχθηκε και για το ακριβές ποσό για την ηθική βλάβη και για το αν ζητήσει αποζημίωση για τυχόν ηθική βλάβη που έχει υποστεί από την υπογραφή των συμβάσεων.
Μ. Βορίδης: Πόσο ήταν το ποσό;
Α. Μπέζας: Το αρχικό ποσό το οποίο ζητήθηκε ήταν 500.000 ευρώ για την ηθική βλάβη.
Η ύπαρξη, λοιπόν, τέτοιας ζημίας και το ακριβές ποσό στην περίπτωση που υπάρχει τέτοια ζημία επαναλαμβάνω ότι θα καθοριστούν από τη μελέτη των στοιχείων τα οποία ανέφερα.
Μάλιστα, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για να διευκολύνει τις υπηρεσίες του δημοσίου και για να επιταχύνει τη διαδικασία, παράλληλα με τα έγγραφα έστειλε ένα ενδεικτικό ερωτηματολόγιο στο οποίο τίθενται διάφορα ζητήματα στα οποία πρέπει να απαντήσουν οι διάφορες υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου φορέα και οι εποπτευόμενοι φορείς. Είναι, λοιπόν, σε εξέλιξη μια διαδικασία, η οποία θα διασφαλίσει πλήρως τα δικαιώματα και τις απαιτήσεις του δημοσίου στη συγκεκριμένη υπόθεση. Ευχαριστώ.
http://www.madata.gr/index.php/epikairotita/politics/38964.html
