Σε αυτό το σενάριο άλλος λίγο και άλλος περισσότερο έχουμε πρωταγωνιστήσει όλοι.
Ημέρα πρεμιέρας,η ημέρα που το πλαφόν "ταβάνιασε",οι υποχρεώσεις έμειναν πίσω και ξαφνικά η αδυναμία πληρωμής των επιταγών γίνεται γεγονός.
Τότε οι γνωστοί συμπρωταγωνιστές μας ξεκινούν την προσπάθεια να κλέψουν την παράσταση.
Με μεθοδικούς και "μανατζερίστικους" χειρισμούς φέρνουν την κατάσταση στα μέτρα τους.
Αρχικά σου δείχνουν υπέρμετρο ενδιαφέρον και κατανόηση. Αργότερα σε μπερδεύουν με όρους δήθεν οικονομικούς και ξαφνικά βρίσκεσαι να παρακολουθείς με το στόμα ανοιχτό.
Αναρωτιέσαι πως δεν τα σκέφτηκες μόνος σου ενώ είσαι ο "επιχειρηματίας".
Το σενάριο το ίδιο. Απλά κάθε φορά αλλάζουν οι ηθοποιοί και οι πράξεις του έργου.
Το τέλος όμως είναι πάντα το ίδιο. Σε πείθουν ότι είναι πολύ καλύτερα να χρωστάς επιταγές στην εταιρία και όχι στην τράπεζα που αυτοί επέλεξαν να σε χρεώσουν.
Μα φυσικά για αυτούς είναι καλύτερα.Γιατι θέλουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και αυτός είναι να σε έχουν του χεριού τους.
Χρεωμένο,ταπεινωμένο και ευγνώμονα προς αυτούς που σε βοήθησαν αλλά.....
Αλλά δεν φταίνε αυτοί,οι καταστάσεις φταίνε που έφτασες στο αδιέξοδο.
Και τώρα που τελείωσες μπορείς να φύγεις για να έρθει κάποιος άλλος να πάρει τον ρόλο σου στο έργο.....
