Ο Αθηναίος έμπορος Κρίτων Καλοπληρωτής είχε μία λαμπρή έμπνευση. Επηρεασμένος από τις διαφημίσεις που υπόσχονται τα καλύτερα τραπεζικά δάνεια με τους συμφερότερους όρους, αποφάσισε να κάνει ένα άνοιγμα της επιχείρησής του: από εμπόριο ξηρών καρπών να την μεγαλώσει για να γίνει και κάβα και να πωλεί και άλλα είδη, όπως γλυκά κ.λ.π., κι αργότερα να στραφεί στο χονδρεμπόριο και να προσεγγίσει μεγαλύτερους πελάτες.
Μία τέτοια επένδυση όμως, απαιτεί πρόσθετο εξοπλισμό κι επιπλέον
μία διεύρυνση της πιστοληπτικής του ικανότητας για να μην τρομάξουν οι προμηθευτές από το απότομο «μεγάλωμά» του και του κόψουν την πίστωση. Η επίγνωση των κινδύνων τον προσγείωσε, παρά το γεγονός, ότι πιστεύει στην επιτυχία της επένδυσής του, γιατί έχει κάνει την δική του έρευνα αγοράς στην γειτονιά που βρίσκεται το μαγαζί του και ξέρει, ότι η δουλειά θα πάει καλά. Φοβάται ωστόσο ότι ένα τέτοιο άνοιγμα μπορεί να τον φορτώσει με τραπεζικές υποχρεώσεις. Κάποιος «μυημένος» φίλος του λοιπόν, του συστήνει να μην πάρει δάνειο αλλά πίστωση με αλληλόχρεο λογαριασμό.
Αυτό έκανε εντύπωση στον κύριο Καλοπληρωτή και σκέφθηκε, ότι καλό θα ήταν, προτού επισκεφθεί κάποια Τράπεζα για να πάρει πληροφορίες, να συμβουλευθεί το νεαρό και πολλά υποσχόμενο Δικηγόρο Δημοσθένη Ασκούμενο τί σημαίνει στην πράξη αυτή η σύμβαση πίστωσης ώστε να ξέρει τι του γίνεται από νομικής πλευράς.
Ο νεαρός Δικηγόρος, φιλότιμος και φιλομαθής, κατέβασε από την βιβλιοθήκη του τα βιβλία του και αφού μελέτησε προσεκτικά το θέμα, τον ενημέρωσε, ότι με τη σύμβαση ανοίγματος πίστωσης, ο ένας συμβαλλόμενος υποχρεούται να θέτει στη διάθεση του άλλου ορισμένη πίστωση με χρηματικό αντάλλαγμα, κι ο άλλος (ο πιστούχος) μπορεί να κάνει χρήση αυτής κατά βούληση ολικά ή μερικά μέχρι τη λήξη του συμβατικού χρόνου. Πριν από το κλείσιμο του αλληλόχρεου λογαριασμού δεν υπάρχει δανειστής ή οφειλέτης.
«Δηλαδή», συνήγαγε ο κύριος Καλοπληρωτής, «η πίστωση μου δίνει την δυνατότητα να τραβάω όσα χρήματα χρειάζομαι κάθε φορά - καλό ακούγεται, αλλά πώς διαμορφώνεται η οφειλή μου και πότε τελικά θα πρέπει να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς την Τράπεζα»;
Έτσι, ο φιλομαθής Δικηγόρος προσέτρεξε ξανά στα βιβλία του και τον ενημέρωσε, ότι στον αλληλόχρεο λογαριασμό, οι συμβαλλόμενοι (που μπορεί να είναι Τράπεζα με πελάτη αλλά ακόμα και έμπορος με τον προμηθευτή του) έχουν δοσοληψίες, που τις φέρνουν σε κοινό λογαριασμό, και από αυτές οφείλεται ως μοναδική απαίτηση το κατάλοιπο που προκύπτει από το οριστικό κλείσιμο του λογαριασμού.
Σε αυτό το σημείο, όμως, ο δικηγόρος του συνέστησε ιδιαίτερη προσοχή: ο λογαριασμός κλείνει περιοδικά κάθε εξάμηνο και οριστικά με καταγγελία της σύμβασης, χωρίς να αποκλείεται, ότι κάποιο από τα μέρη μπορεί να τον κλείνει μονομερώς οποτεδήποτε, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση ή καταγγελία. Κι αυτό είναι ένα επικίνδυνο σημείο, γιατί όταν απέναντι υπάρχει Τράπεζα, μπορεί να ασκήσει την ισχύ της για να κλείσει έναν λογαριασμό και τότε θα διεκδικήσει το σύνολο της πίστωσης-και εδώ σαν να θυμήθηκε ο κύριος Καλοπληρωτής, ότι οι Τράπεζες το κάνουν συχνά αυτό.
Το οριστικό κλείσιμο του αλληλόχρεου λογαριασμού ακολουθεί η λογιστική εκκαθάριση, η καταχώριση δηλαδή των εκατέρωθεν απαιτήσεων και καταβολών και ο προσδιορισμός της διαφοράς, που αποτελεί το κατάλοιπο, με βάση την αντιπαραβολή των πιστωτικών και χρεωστικών κονδυλίων. Ο πελάτης έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει το ύψος των επιμέρους κονδυλίων πιστοχρεώσεως, δηλαδή, είτε ότι τα ποσά που του χρεώνονται δεν τα έχει εισπράξει ποτέ, είτε ότι δεν έχουν περάσει στους λογαριασμούς πληρωμές του.
«Κι αν κλείσει ο λογαριασμός, τι γίνεται μετά;» ήταν η εύλογη απορία του κυρίου Καλοπληρωτή. Και πάλι ο εξαιρετικός αυτός δικηγόρος τον προειδοποίησε, ότι εάν τυχόν οι δουλειές του δεν πάνε καλά και δεν μπορεί να πληρώσει την Τράπεζα, τότε θα πρέπει να προσέχει μήπως η Τράπεζα του κοινοποιήσει κάποιο εξώδικο, με το οποίο θα κλείνει τους λογαριασμούς του, ώστε εάν δεν απαντήσει έγκαιρα, μπορεί να θεωρηθεί, ότι τα αναγνώρισε σιωπηρά. Άλλωστε, μετά το κλείσιμο του λογαριασμού η Τράπεζα μπορεί, με συνοπτικές διαδικασίες, να επιτύχει την έκδοση διαταγής πληρωμής για το κατάλοιπο του αλληλόχρεου λογαριασμού.
Ο κύριος Καλοπληρωτής συνεχίζει όμως να έχει απορίες. Εγώ από την πλευρά μου είμαι άψογος στις υποχρεώσεις μου απέναντι στην Τράπεζα και τις πληρώνω κανονικά. Όμως, εμπόριο είναι αυτό, κάποια στιγμή δεν υπάρχουν μετρητά και αναγκάζομαι να δώσω στην Τράπεζα επιταγές πελατείας μου και αυτή τις αποδέχεται. Τι γίνεται όμως αν οι εκδότες των επιταγών δεν τις πληρώσουν;
Η απάντηση εδώ ήταν, ότι η Τράπεζα έχει το δικαίωμα να διώξει τους εκδότες των επιταγών, ωστόσο ο πιστούχος δεν απαλλάσσεται, αφού αυτός οπισθογραφεί την επιταγή στην Τράπεζα. Ωραία όλα αυτά, αλλά η Τράπεζα τώρα θα με κυνηγάει και από τις επιταγές και από την σύμβαση αλληλόχρεου λογαριασμού; Όχι, γιατί εφόσον δεν θα επιτευχθεί τελικά η είσπραξη της απαίτησης από την επιταγή, η σχετική πιστωτική εγγραφή στον λογαριασμό ακυρώνεται με αντίθετη εγγραφή (αντιλογισμός), διότι η σχετική εγγραφή στον αλληλόχρεο λογαριασμό έγινε με τον όρο της εισπράξεώς τους.
Έτσι ο δικηγόρος έλυσε κάποιες βασικές απορίες του εντίμου εμπόρου. Από κει και πέρα όμως, αυτός, φεύγοντας, θυμήθηκε μία φράση του πατέρα του: η ρίζα για να καρπίσει θέλει μόνο όσο λίπασμα είναι απαραίτητο. Έτσι και το επιχειρείν: να δανείζεσαι μόνον όσα χρήματα σου είναι απαραίτητα με βασικό κριτήριο την δυνατότητά σου να τα ξεπληρώσεις. Αυτό καλό είναι να το θυμάται κανείς όταν ξετυλίγει τον μίτο των συναλλαγών του με τις Τράπεζες.
Πηγή http://www.capital.gr
