Αναρωτιέμαι τον τελευταίο καιρό γιατί η εταιρία που σίγουρα γνωρίζει τα προβλήματά μας δέν κάνει κάτι για να στηρίξει τα μαγαζιά μας.
Σίγουρα δεν περίμεναν αυτό το blog για να διαπιστώσουν στον Άγιο Στέφανο ότι τα μαγαζιά αιμορραγούν
Τελικά η απάντηση είναι η ίδια. Ξέρουν ότι τα μαγαζιά μας κινούνται στα όρια και ότι τα χρέη μας μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν.
Επειδή το ξέρουν υπολογίζουν στο φόβο μας για το αύριο.Στον φόβο που έχουμε όλοι για το τι κατάληξη θα έχουν τα μαγαζιά μας και εμείς οι ίδιοι με τα χρέη να πνίγουν τα σπίτια μας.
Με ψίχουλα σε ένα πλούσιο κατά τα άλλα συνέδριο δεν λύνονται τα προβλήματά μας. Αλλά συνεχώς έχουμε τον φόβο του αύριο.Για αυτό και δεν τολμά κανείς να ορθώσει την υπερηφάνεια του και να ζητήσει τα αυτονόητα. Βιώσιμο μαγαζί και ένα εισόδημα που να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις που όλοι έχουμε.
Αυτό το γνωρίζουν καλά και οι δύο εταιρίες και εμείς έχουμε μείνει να σκεφτόμαστε ρομαντικά περί ομαδικότητας και ¨πλάτης¨ για να πάμε το δίκτυο παρακάτω.
Ξέρουν επίσης καλά ότι έχουν πάντα την λύση της αντικατάστασης.
Δίκτυο αναλώσιμων συνεργατών.
Οταν τα χρέη σε κάνουν να ζητήσεις τα αυτονόητα θα φύγεις και την θέση σου θα την πάρει ένας άλλος φιλόδοξος συνεργάτης με όνειρα και όρεξη για το μαγαζί που εσύ είχες μέχρι χθες εώς ότου να φτάσει και αυτός στο αδιέξοδο και πάει λέγοντας.
Ξέρουν καλά ότι αυτό που λέμε δηλαδή ότι τα μαγαζιά μας ανήκουν δεν το πιστεύουμε ούτε εμείς οι ίδιοι. Γιατί?
Ο λόγος είναι ένας. Φόβος για τα χρέη και την αντιμετώπιση από την εταιρία εάν πούμε την γνώμη μας.
Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.......
