Μέσα από «αστραφτερές» παρουσιάσεις και καταχωρίσεις, προβάλλεται η προσοδοφόρα πλευρά της υπόθεσης και αποσιωπώνται ρίσκα και αποτυχίεςΕίναι τόσο ελκυστικό και προσοδοφόρο (γι' αυτό και είναι ελκυστικό), που οι μεγάλες ή υπό μεγέθυνση επιχειρήσεις, μέσω αυτής της μεθόδου, προσφέρουν ακόμη και το αρχικό κεφάλαιο για να εισέλθει στην μπίζνα ο «συνέταιρός» τους. Το φραντσάιζινγκ ακούγεται ειδικά τους τελευταίους μήνες όλο και
περισσότερο, προβαλλόμενο μέσα από συγκεκριμένες μεθόδους, περιοδικά, ημερίδες, διαφημιστικές καταχωρίσεις. Είναι ήδη εντυπωσιακός ο αριθμός των εντύπων, που ασχολούνται ειδικά με αυτήν την επιχειρηματική δραστηριότητα και πρόσφατα επιστρατεύτηκαν ξένοι ειδικοί για να δώσουν τα «φώτα» τους στο τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα (κράτος - κυβέρνηση - «ταμείο»), οι επιχειρηματικές αλυσίδες (δικαιοπάροχοι) και οι ενδιαφερόμενοι μικροεπιχειρηματίες («φραντσάιζις» είναι ο ξενόγλωσσος όρος, δικαιοδόχοι επί το ελληνικότερον).
Για το θέμα μίλησε και ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, σε διεθνές Συνέδριο του «Εκόνομιστ» στην Αθήνα, ο οποίος εκθείασε τη μέθοδο ανάπτυξης του δικτύου λιανικής πώλησης των μεγάλων επιχειρήσεων, υποσχόμενος στήριξη, αναφερόμενος κυρίως στον «αναπτυξιακό» νόμο και τις επιδοτήσεις που προβλέπει για όσους θέλουν από εδώ και στο εξής να ασχοληθούν με το αντικείμενο. Βασικά, όμως, μίλησαν οι μεγάλοι επιχειρηματίες. Καθώς η συζήτηση «ανοίγει», προκύπτει όλο και περισσότερο ότι αυτό που επιδιώκουν οι αλυσίδες είναι πρόθυμους μικρούς επιχειρηματίες, που θα συνεισφέρουν τόσο με χρήμα όσο και με προσωπική παρουσία και εργασία στο εγχείρημα, παραμένοντας πάντα «μικροί», ακόμη και αν ανήκουν σε μια μεγάλη αλυσίδα. Το επίμαχο ζήτημα, που για ευνόητους λόγους ελάχιστα συζητείται, είναι ότι η συμμετοχή των μικρών στα σχετικά «πρότζεκτ» ή «κόνσεπτ» τούς μετατρέπουν ουσιαστικά σε υπάλληλους των αλυσίδων, με μεγάλους περιορισμούς, αλλά δικά τους κεφάλαια, όπου σε περίπτωση αποτυχίας η καταστροφή περιορίζεται σ' αυτούς.
Σύμφωνα με στοιχεία του περιοδικού «FRANCHISE SUCCESS», το 2005 παρατηρήθηκε αύξηση των νέων φραντσάιζ κατά 12%, ενώ τα υφιστάμενα δίκτυα διευρύνθηκαν κατά 13,4%. Εμφαση παρατηρείται στον κλάδο Τρόφιμα - Ποτά, ενισχύονται οι κλάδοι των υπηρεσιών και εντάσσονται στη μέθοδο κτηματομεσιτικές επιχειρήσεις. Στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», ειπώθηκε ότι περίπου 7.000 άτομα ασχολούνται στην Ελλάδα με το φραντσάιζ, μέσα από 400 εταιρίες που αναπτύσσονται με αυτόν τον τρόπο. Ανάμεσα σ' αυτές τις εταιρίες, «φιγουράρουν» γνωστά ονόματα, όπως ο «Γερμανός», τα «Γκούντις» - «Φλοκαφέ» (όμιλος ΔΕΛΤΑ). Τελευταία εισέρχονται στο χώρο - «χορό» και επιχειρήσεις, όπως τα «Γκλου» στο χώρο του ενδύματος. Ο κατάλογος είναι μακρύς, οι εξελίξεις τρέχουν, αλλά η βασική ιδέα παραμένει ίδια:
Συνήθως μια γνωστή αλυσίδα, προκειμένου να πετύχει την ταχύτερη ανάπτυξη του εμπορικού (κατά βάση) δικτύου της, συνεργάζεται με μεμονωμένους επιχειρηματίες. Τους παρέχει μηχανογραφική υποστήριξη, μέθοδο πώλησης, τους πουλάει τα προϊόντα της, ορίζει τις προδιαγραφές και την εμφάνιση των καταστημάτων και εισπράττει δικαίωμα εισόδου, μηνιαίο ποσοστό επί των κερδών, έξοδα διαφήμισης. Συνήθως, τα συμβόλαια είναι μέχρι 12 χρόνια. Στη συνέχεια, εάν η συνεργασία δε συνεχιστεί για διάφορους λόγους, η εταιρία - δικαιοπάροχος συνεχίζει μόνη της την εκμετάλλευση ή κλείνει το κατάστημα.
Στις περιπτώσεις που η επιχειρηματική δραστηριότητα είναι μικρής ή μέσης απόδοσης, τα δικαιώματα που εισπράττουν οι εταιρίες είναι πολλές φορές δυσβάσταχτα, κάτι που προκύπτει από «υπόγειες» συζητήσεις λόγω του φόβου ενδεχόμενης διακοπής της συνεργασίας, οπότε ο μικροεπιχειρηματίας θα χάσει τα πάντα. Μέσα από τη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται, εμφανίζονται ωστόσο και οι πρώτες, αόριστες, αναφορές στελεχών του χώρου για προβλήματα που έχουν παρουσιαστεί. Ποια είναι αυτά και πού καταλήγουν οι διαφωνίες, δεν ομολογείται. Είναι σημαντικό επίσης ότι τουλάχιστον στην Ελλάδα ο βαθμός ανάπτυξης του φραντσάιζινγκ δεν έχει μπει ακόμη στον κύκλο της έντονης αντιπαράθεσης αλυσίδων με όμοιο αντικείμενο. Σε αυτή την περίπτωση, οι επιλογές του δικαιοπαρόχου μπορούν να κρίνουν το μέλλον όλων των εμπλεκομένων και ανεξάρτητα από τη θέλησή τους, ενώ ο σκληρός ανταγωνισμός αναμένεται να μειώσει τα κέρδη και να περιορίσει δραστικά τις όποιες προοπτικές.
Ηδη, έχουν εμφανιστεί οι πρώτες αναφορές στη σταδιακή «ωρίμανση» των αλυσίδων και στον κύκλο του λιανικού εμπορίου. Κύκλος είναι αυτός και μόλις ολοκληρωθεί μπορεί να γίνει ο απολογισμός, μόνο που τότε θα είναι αργά για πολλούς. Σ' αυτό το σημείο έχει ιδιαίτερη σημασία η άποψη του προέδρου της Διεθνούς Ενωσης Φραντσάιζ Μ. Σέι, που ενώ εκθειάζει, όπως είναι φυσικό, το φραντσάιζινγκ, δηλώνει ότι η συγκεκριμένη επιλογή δε σημαίνει αυτομάτως την επιτυχία, καθώς «αξιόλογα φραντσάιζ κόνσεπτ έχουν οδηγηθεί σε παταγώδη αποτυχία και στον αφανισμό, εξαιτίας της θέλησης των ιθυνόντων τους να αναπτυχθούν γρήγορα και σε υπέρμετρα μεγάλα αριθμητικά μεγέθη».
Το σίγουρο είναι ότι πολλά λέγονται για τις θετικές επιπτώσεις του φραντσάιζινγκ και ελάχιστα έως τίποτα για τις αρνητικές πλευρές του, όπως προέκυψαν και στην πράξη. Αυτήν την περίοδο, έχει ενταθεί η συζήτηση γύρω από τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ
Από http://www2.rizospastis.gr
