Σκοπός του blog είναι οι αλήθειες για αυτά που συζητάμε τόσο καιρό μεταξύ μας και μας προβληματίζουν.
Επίσης όσοι επιθυμείτε να δημοσιευθεί κάποιο δικό σας κείμενο,μαρτυρία ή ντοκουμέντο μπορείτε να το στείλετε στην παρακάτω διεύθυνση.
Όσοι επιθυμείτε να επικοινωνήσετε μπορείτε να στέλνετε τα email σας και τις παρατηρήσεις σας στο amoirakagem@gmail.com

Δείτε ΕΔΩ το blog της Ένωσης συνεργατών των εταιριών "ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΒΕΕ" και "COSMOTE Κινητές Τηλεπικοινωνίες Α.Ε."

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Με τα λεφτά των άλλων...


Χιλιάδες μικροί και μεγαλύτεροι επιχειρηματίες έχουν ενταχθεί σε ισχυρές επιχειρηματικές αλυσίδες, μέσα από αυτή τη μέθοδο συνεργασίαςΕνα νέο επιχειρηματικό «Ελντοράντο» (η πόλη του χρυσού) εμφανίστηκε εδώ και μερικά χρόνια και στην Ελλάδα, για να δώσει υποτίθεται νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες. Το «φραντσάιζινγκ», όπως ονομάζεται αυτή η μέθοδος επιχειρηματικής δραστηριότητας, επεκτείνεται όλο και περισσότερο, οργανώνεται, και αυτή τη χρονική στιγμή είναι υπεύθυνο για τη λειτουργία πολλών από τα εμπορικά καταστήματα - και όχι μόνο - που βρίσκονται στους

δρόμους και τις γειτονιές της Ελλάδας. «Επώνυμες» εταιρίες συνάπτουν συμφωνίες που παρέχουν τυπικά σημαντική αυτονομία στους συνεργαζόμενους, με κύριο μέλημα να μην πληγούν οι ίδιες, εάν το επιχειρηματικό εγχείρημα αποτύχει. Με αυτό τον τρόπο:

* Πολλαπλασιάζουν τα σημεία πώλησης, όχι με κόστος, αλλά και με αδιαμφισβήτητο κέρδος.
* Αυξάνουν την αξία της φίρμας τους, αυξάνοντας παράλληλα το τίμημα των μελλοντικών συνεργασιών στο πλαίσιο του φραντσάιζινγκ.

Το «κλειδί» της όλης διαδικασίας είναι ότι σε κάθε περίπτωση διασφαλίζεται η κερδοφορία και η μη ζημιά της «μητρικής» εταιρίας, που παρέχει με το αζημίωτο τη φίρμα, την τεχνογνωσία και τα προϊόντα της. Η ορολογία είναι και νέα και πλούσια. Επιγραμματικά, φραντσάιζινγκ είναι η συνεργασία ενός επιχειρηματία με μια - κατά κύριο λόγο - γνωστή επιχείρηση, προκειμένου ο συγκεκριμένος συνεργάτης να ανοίξει τουλάχιστον ένα κατάστημα ίδιο με αυτά της γνωστής επιχείρησης. Ο επιχειρηματίας είναι υποχρεωμένος, και σε γενικές γραμμές το επιζητεί θεωρώντας ότι θα ωφεληθεί, να συμμορφωθεί με συγκεκριμένες προδιαγραφές.
Ελάχιστες απαιτήσεις

Η εταιρία στην οποία απευθύνεται θα ορίσει το μέγεθος του καταστήματος, την εσωτερική και εξωτερική διαμόρφωσή του, τα προϊόντα που θα πωλούνται - που σε πολλές περιπτώσεις όχι μόνο τα προμηθεύει, αλλά και τα παράγει η ίδια - τον τρόπο πώλησης, τις τιμές, τον τρόπο παρασκευής στις περιπτώσεις εστιατορίων, το ντύσιμο του προσωπικού, τα περιθώρια κέρδους, το ωράριο λειτουργίας, τις προσφερόμενες υπηρεσίες... Ολα αυτά και άλλα ακόμη, που περιλαμβάνονται στον όρο «φραντσάιζ».

Ο επιχειρηματίας οφείλει να δαπανήσει ένα ελάχιστο οριζόμενο ποσό (κόστος επένδυσης) για να φτιάξει το κατάστημα και να προμηθευτεί τα προϊόντα. Ταυτόχρονα πληρώνει ένα εφάπαξ ποσό για να μπορέσει να χρησιμοποιήσει τη φίρμα («δικαίωμα εισόδου») και συμφωνεί στην καταβολή ενός συνεχούς οικονομικού ανταλλάγματος («περιοδικά δικαιώματα») - συνήθως ενός μηνιαίου ποσοστού επί των κερδών - στην εταιρία με την οποία συνεργάζεται!!! Η εταιρία που παραχωρεί το δικαίωμα χρήσης του φραντσάιζ ονομάζεται «δικαιοπάροχος» και ο συνεργάτης επιχειρηματίας «δικαιοδόχος».
Κερδισμένες έτσι κι αλλιώς

Ολα αυτά ένα και μόνο στόχο έχουν: Την ενδυνάμωση της εταιρίας που παρέχει τη φίρμα της στο πλαίσιο μιας διαδικασίας συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή μερικές δεκάδες μεγάλες εταιρίες ελέγχουν εκατοντάδες μικρά ή μεγάλα επιχειρηματικά εγχειρήματα και είναι αυτές που χαράζουν την επιχειρηματική πολιτική της κάθε αλυσίδας και του κάθε καταστήματος. Και το κάνουν με σίγουρο κέρδος, καθώς:

* Εάν το κατάστημα «στεριώσει» στην αγορά, η εταιρία - δικαιοπάροχος κερδίζει από την πώληση των προϊόντων της σ' αυτό και μέσα από αυτό, αλλά και από το διαρκές τίμημα για τη συνέχιση της συνεργασίας. Ο συνεργαζόμενος έχει βάλει όλο το κεφάλαιο, αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τον επιχειρηματικό κίνδυνο, αναλαμβάνει να λειτουργεί το κατάστημα ανεξάρτητα από τα όποια εμπόδια συναντήσει και, αν τα καταφέρει, περιορίζει τα κέρδη του με την υποχρέωση καταβολής ενός μέρους τους στην εταιρία.
* Εάν το κατάστημα δεν καταφέρει να «σταθεί», ο συνεργαζόμενος καταστρέφεται και η εταιρία που ελέγχει την αλυσίδα αναζητεί απλώς νέο συνεργάτη, έχοντας βγει απόλυτα κερδισμένη από τη συναλλαγή. Αλλά δε φτάνει αυτό. Στις περισσότερες συμβάσεις προβλέπεται η «επιλογή εξαγοράς». Πρόκειται για την υποχρέωση του συνεργαζόμενου - εάν του ζητηθεί - να πουλήσει την επιχείρησή του στην εταιρία - δικαιοπάροχο ή μέρος αυτής ή των προϊόντων που του έχουν απομείνει, στην περίπτωση που λήξει ή λυθεί η σύμβαση. Εάν η εταιρία κρίνει ότι το εγχείρημα έχει προοπτική, έχει και την οικονομική δυνατότητα να στηρίξει τη συνέχιση της λειτουργίας του καταστήματος με πολύ χαμηλότερο κόστος απ' ό,τι ο συνεργαζόμενος, αλλά και τα μέσα να αναδείξει το συγκεκριμένο σημείο πώλησης.

Σημαντικά προβλήματα αντιμετωπίζουν όσοι κατορθώνουν να συντηρούν την επιχείρησή «τους» οριακά. Τότε τα περιοδικά δικαιώματα γίνονται δυσβάσταχτα μέχρι που ακυρώνουν τη σημασία της συνέχισης της λειτουργίας του καταστήματος. Και σε αυτή την περίπτωση η δυνατότητα της εταιρίας - δικαιοπαρόχου να λειτουργήσει το κατάστημα με πολύ χαμηλότερο κόστος και ο όρος για την «επιλογή εξαγοράς», πολλαπλασιάζουν τις προϋποθέσεις κερδοφορίας.
Οι... «τυχεροί»

Αναμφισβήτητα υπάρχουν επιχειρηματίες που ευνοούνται από τη συνεργασία τους με την εταιρία - δικαιοπάροχο. Είναι αυτοί που διαθέτουν μεγάλη οικονομική «επιφάνεια», με αποτέλεσμα να μπορούν να επιλέξουν εξαρχής καλά σημεία πώλησης, να στηρίξουν επαρκώς τη λειτουργία του καταστήματος για όσο διάστημα χρειαστεί και να ξεπεράσουν κατά πολύ τις ελάχιστες προδιαγραφές που θέτει η εταιρία - δικαιοπάροχος. Είναι, με απλά λόγια, μεγάλοι επιχειρηματίες. Σε πολλές περιπτώσεις ένας συνεργαζόμενος - δικαιοδόχος επιχειρηματίας μπορεί να λειτουργήσει και ο ίδιος ως δικαιοπάροχος και να αναπτύξει σε μια ορισμένη γεωγραφική περιοχή τα δικά του καταστήματα, παραχωρώντας και σε τρίτους το ίδιο δικαίωμα με ανάλογους όρους, πάντα για λογαριασμό της αλυσίδας.

Για όλους τους άλλους, το φραντσάιζινγκ είναι μια «γλυκιά παγίδα». Μια μέση σύμβαση έχει χρονική διάρκεια περί τα 12 χρόνια. Σε πολλές περιπτώσεις τα «περιοδικά δικαιώματα» κυμαίνονται από 2-7% επί των κερδών, όπου στα μεγαλύτερα ποσοστά περιλαμβάνονται και «έξοδα διαφήμισης». Τα νούμερα είναι πάντα σχετικά, όπως και στην περίπτωση των «δικαιωμάτων εισόδου». Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα, με στοιχεία που αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα του «Συνδέσμου Franchise της Ελλάδος»:

* «Κατσέλης Αρτοποιήματα»: Σύμβαση 12 ετών. Ελάχιστο ποσό επένδυσης 102.500 ευρώ. Δικαίωμα εισόδου από 14.700 ευρώ. Περιοδικά δικαιώματα 2%. Μέγεθος εμπορικού χώρου 50 τ.μ. το λιγότερο και βοηθητικών χώρων επίσης 50 τ.μ.
* «Γερμανός ΑΒΕΕ»: Σύμβαση 12 ετών. Ελάχιστο ποσό επένδυσης 60.000 ευρώ και μέγιστο 80.000 ευρώ. Δικαίωμα εισόδου (--). Περιοδικά δικαιώματα (--).
* «So Easy - Win.net, Δημ. Ραμαντζάς - Θεοδ. Τζόγιας» (κλάδος εκπαίδευση - πληροφορική): Σύμβαση 12 ετών. Ελάχιστο ποσό επένδυσης 36.000 ευρώ. Δικαίωμα εισόδου έως 16.000 ευρώ. Περιοδικά δικαιώματα 5%.

Στην περίπτωση της «Γερμανός ΑΒΕΕ» τα στοιχεία δεν ήταν πλήρη και αυτό συμβαίνει και με άλλες επιχειρήσεις που προτιμούν να μη δημοσιοποιούν το σύνολο των όρων της σύμβασης. Το φραντσάιζινγκ απλώνεται σε μια μεγάλη γκάμα κλάδων. Τακτικά μέλη του Συνδέσμου είναι εταιρίες όπως οι «Everest», «Dia», «Καρφούρ Μαρινόπουλος /5' Μαρινόπουλος», «Παγωτά Δωδώνη», «Ρεζέρβα», «Γρηγόρης Μικρογεύματα», «Vodafone Panafon», «Α-Β Βασιλόπουλος» και αρκετές άλλες, λιγότερο ή περισσότερο γνωστές.

Μια από αυτές είναι και τα «Goody's» που εκπροσωπούν και τα «Flocafe» με 10ετή σύμβαση και για τα δύο σήματα, περιοδικά δικαιώματα 6% και 7% αντίστοιχα. Περισσότερα στοιχεία δε δίνονται από την εταιρία, είτε για το δικαίωμα εισόδου, είτε για το ελάχιστο ύψος της επένδυσης, ακόμη και στην ιστοσελίδα της εταιρίας στο ίντερνετ. Ωστόσο ειδικά για τα «Flocafe» παρέχονται περισσότερες πληροφορίες. Για την εταιρία το «ιδανικό ακίνητο» θα πρέπει να είναι περίπου 400 τ.μ. (με τα 150 τ.μ. βοηθητικούς χώρους), ενώ ο ιδανικός χώρος τραπεζοκαθισμάτων θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος από 150 τ.μ. Βεβαίως, ο υποψήφιος συνεργάτης θα πρέπει να μπορεί να εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κεφάλαια χρηματοδότησης της επένδυσης, στην οποία ενδέχεται να συμμετάσχει και η εταιρία εάν το κρίνει συμφερότερο. Ενα κατάστημα με τις παραπάνω προδιαγραφές υπολογίζεται ότι απαιτεί συνολική επένδυση 500.000 ευρώ, καθώς το κόστος προσεγγίζεται σε 1.200 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο! Σ' αυτό το κόστος δε συμπεριλαμβάνεται ο «αέρας» που μπορεί να απαιτηθεί, τα ενοίκια πριν το άνοιγμα, το κόστος εκπαίδευσης του προσωπικού κ.ά.