Σκοπός του blog είναι οι αλήθειες για αυτά που συζητάμε τόσο καιρό μεταξύ μας και μας προβληματίζουν.
Επίσης όσοι επιθυμείτε να δημοσιευθεί κάποιο δικό σας κείμενο,μαρτυρία ή ντοκουμέντο μπορείτε να το στείλετε στην παρακάτω διεύθυνση.
Όσοι επιθυμείτε να επικοινωνήσετε μπορείτε να στέλνετε τα email σας και τις παρατηρήσεις σας στο amoirakagem@gmail.com

Δείτε ΕΔΩ το blog της Ένωσης συνεργατών των εταιριών "ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΒΕΕ" και "COSMOTE Κινητές Τηλεπικοινωνίες Α.Ε."

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ… ΚΑΙ Ο κ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ



ΠΩΣ ΑΥΤΟΫΠΟΝΟΜΕΥΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΖΗΜΕΝΣ

Καμιά στοιχειωδώς σοβαρή και αξιοπρεπής χώρα στον κόσμο δεν δέχεται να συναρτάται η δημόσια ζωή της με μια δικαστική υπόθεση κι έναν πρωταγωνιστή αυτής της υπόθεσης. Στην προκειμένη περίπτωση από τον κ. Χριστοφοράκο και την υπόθεση Ζήμενς. Η Ελλάδα δεν το δέχεται απλώς, μοιάζει και να το επιλέγει, να το μεθοδεύει. Δείχνει έτσι πόσο μικρά καθίστανται λόγω της επιλογών της τα πραγματικά μεγάλα θέματα που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα αλλά και την ανάπτυξη της χώρας.

Συγχρόνως οι εξουσίες της χώρας εκδηλώνουν έναν οφθαλμοφανή

υποκριτισμό (που συχνά προκαλεί γέλια και δυσθυμία στον κόσμο), εμφανιζόμενες να εκπλήσσονται από την κακή δράση του κ. Χριστοφοράκου και της εταιρείας του. Λες και δεν αποτελεί πάγια πρακτική των εταιρειών, όταν θέλουν να κάνουν ή να επισπεύσουν τις δουλειές τους, να δωροδοκούν, να «σπρώχνουν» την κίνηση των υποθέσεών τους ρίχνοντας λάδι (και στην κυριολεξία) στα γρανάζια της κρατικής μηχανής που υπολειτουργούν ή τρίζουν επικίνδυνα. Και η πρακτική αυτή αφορά όλο τον κόσμο, όχι μόνο την Ελλάδα. Απλώς η Ελλάδα μερικές φορές το παρακάνει, κατά τη συνήθειά της να υπερβάλλει παντού -από τις γρίπες μέχρι τη δραματοποίηση της απαγόρευσης καπνίσματος- αλλά αυτό είναι εγγενές χαρακτηριστικό της δομής μας ως λαού και του τρόπου που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.

Το εντυπωσιακό στην υπόθεση Ζήμενς είναι ότι δεν κάνει κάτι κακό και παράξενο ο κ. Χριστοφοράκος, αλλά η ίδια η χώρα κατά του εαυτού της. Ο συγκεκριμένος διαχειριστής των «μαύρων» χρημάτων της εταιρείας πράττει όπως θα έπραττε ο κάθε υπόδικος κατηγορούμενος προσπαθώντας να κάνει τη θέση του καλύτερη ή να γλιτώσει. Καμιά έκπληξη επ' αυτού. Το παράδοξο θα ήταν να αυτοκαταδικαζόταν λέγοντας «μάλιστα, ξεύρετε δωροδοκούσα διαφόρους πολιτικούς και άλλους για λογαριασμό της Ζήμενς και τώρα μετανιώνω φρικτά. Είμαι έτοιμος να δικαστώ από την ελληνική Δικαιοσύνη για τα ανομήματά μου, να λυτρωθώ ψυχικώς για όσα διέπραξα». Δεν το λέει όμως, μια και είναι ένας κανονικός ευφυής υπόδικος, που επιπλέον δεν έχει δει όραμα θρησκευτικής λύτρωσης από τις αμαρτίες των εγκοσμίων πειρασμών και κακών. Η ελληνική πολιτεία, ο ελληνικός πολιτικός κόσμος, συνεπικουρούμενος από τις δράσεις άλλων εξουσιών, αυτο εκτίθεται, ανάγοντας τον συγκεκριμένο άνθρωπο σε ρυθμιστή της δημόσιας ζωής και αναθέτοντας στη γερμανική Δικαιοσύνη ρόλο ρυθμιστή της ελληνικής ψυχικής, πολιτικής και κοινωνικής ισορροπίας.

Αυτή η έλλειψη αυτάρκειας και αυτοπροσδιορισμού της ελληνικής δημόσιας ζωής περιγράφει καλύτερα από καθετί την έλλειψη στόχων, σοβαρότητας και επάρκειας της πολιτικής ηγεσίας. Ο κ. Χριστοφοράκος είναι κατηγορούμενος για μια υπόθεση δωροδοκίας. Μια υπόθεση που πρέπει να έχει τη θέση που της αξίζει στη δημόσια ζωή, όχι μεγαλύτερη και σαφώς όχι τέτοια που να την αναδεικνύει σε ρυθμιστή της καθημερινότητας. Και μάλιστα σε βαθμό που να δίνει και τα πρώτα θέματα σε τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες (ευτυχώς τα ραδιόφωνα, λόγω του εγγενούς πλουραλιστικού τους χαρακτήρα, διαφεύγουν), προκαλώντας από έκπληξη και αγανάκτηση ως αφόρητη πλήξη στους σαφώς πιο ώριμους θεατές και αναγνώστες της χώρας.

Στην πραγματικότητα η επίσημη δημόσια ζωή της Ελλάδας αυτοϋπονομεύεται επιλέγοντας ανάλογη θεματολογία, αφού περνάει στους πολίτες το μήνυμα ότι μια χώρα μπορεί να (δια)ταράσσεται τόσο εύκολα και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα από έναν υπάλληλο εταιρείας που ως βαποράκι μοίραζε σε τρίτους, πολιτικούς και μη, μαύρο χρήμα για να κάνει η εταιρεία τη δουλειά της. Αντί να αντιμετωπίσει το θέμα γρήγορα, αποτελεσματικά και με αυτονόητο τρόπο, όπως θα έκανε κάθε χώρα (ακόμα και η -υποτίθεται πιο πίσω από μας ως αφρικανική και «τριτοκοσμική»- Νιγηρία που αντιμετώπισε ομοειδή περίπτωση από τη δράση και την πρακτική της Ζήμενς), το διαιωνίζει και μετατρέπει σε πρωταγωνιστές μιας αμαρτωλής ποινικής υπόθεσης υπουργούς, στελέχη κομμάτων και δημόσιους λειτουργούς. Πώς; Με τη συνεχή κατάθεση δηλώσεών τους σε εφημερίδες και κανάλια περί το θέμα και την ανάμειξή τους σε μια υπόθεση που ανήκει μόνο σε ανακριτές, εισαγγελείς και δικαστές. Τίποτα άλλο. Μήπως το έχουμε παρακάνει;

http://www.paron.gr